„Bachor” – Arek słyszał to słowo z ust partnera matki tak często, że zaczął uważać je za swoje drugie imię. Nie potrafi się odnaleźć – czuje niechęć i pogardę do wszystkich członków najbliższej rodziny: do matki bez własnego zdania, która nie potrafi (a może i nie chce?) go obronić, do dziadka upijającego się whisky, do babci uzależnionej od botoksu… Doskwiera mu samotność i niezrozumienie. Taty nie zna i nie wie nawet, kto nim jest, ale… eh, na litość boską, najwyższa pora go odnaleźć! Trzeba wziąć sprawy we własne ręce. Jak się do tego zabrać? Po prostu – Arek, kryty przez przyjaciela, jedzie odwiedzić wytypowanych przez siebie kandydatów na swojego ojca. Z Damianem świetnie się bawi, podziwia jego męskość, sposób bycia i oryginalny tatuaż. Natomiast Kurczak zdaje się być jego przeciwieństwem – jest zbyt przewidywalnym, niespełnionym pisarzem. Jednak po kilku dniach chłopiec pokazuje mu, jak na nowo zacząć korzystać z życia. Czy któryś z nich faktycznie jest jego ojcem? Czy Arek przestanie czuć się przy nich tylko zawadzającym bachorem?